تاریخچه سد

این سد توسط معمار/مهندس مشهور، ارل اندروز، طراحی/ساخت بسیاری از شاهکارهای معماری قرن بیستم، مانند مجتمع سازمان ملل، پارک ایالتی ساحل جونز، پارک وی هنری هادسون، و بسیاری دیگر را ادامه داد.

سد آسیاب بان بر روی بیگ واکر کریک در وایت گیت، ویرجینیا، در سال 1926 طراحی و ساخته شد. این سد یکی از بهترین نمونه‌های کشور است، اگر نگوییم تنها نمونه، سد آسیاب مدرنیستی است که توسط یک طراح مدرنیست برجسته از بناهای برجسته آمریکایی طراحی شده است. .

مستندات سد میل بن به عنوان اثر دبلیو ارل اندروز شامل نامه ای در سال 1952 است که در آن اندروز آن را "یکی از پیروزی های اولیه من" می نامد و طرح معماری امضا شده اندروز از سد، که هر دو در فیلم و پرونده به تصویر کشیده شده اند. با دپارتمان منابع تاریخی ویرجینیا.

این سد از بتن هیدرولیک با سنگدانه بالا ساخته شده است که به طور خاص برای آبگیری ساخته شده است. این سد کمتر شبیه یک سد آسیاب کوچک و روستایی است تا یک سد بزرگ عمومی که برای تناسب با محیط کوچک شده است - جالب است، با توجه به اینکه اندروز به زودی توسط رابرت موزس برای ساخت آثار عمومی در مقیاس بزرگ استفاده خواهد شد.

طبق نقشه‌های اندروز، سد دارای یک جبهه عمودی بالادست با ارتفاع 20 فوت با ضخامت چهار فوت در پایه و 28 اینچ در بالا است. بسیاری از طراحان سدهای روستایی با این گوه اولیه متوقف می‌شدند، اما طراحی اندروز به یک احتیاط بیشتر نیاز داشت: صورت توسط هشت تکیه‌گاه پشتیبانی می‌شود. این سدها با فاصله XNUMX فوتی از هم، عرض هر کدام دو تا چهار فوت، ارتفاع نزدیک به هشت پا و ضخامت در پایه هشت فوت، به سد اجازه می دهند تا بیشترین فشار آب را در پایه خود تحمل کند. اندروز همچنین سد را بر روی یک تراز منحنی بالادست ساخت. تصور می شد که چنین انحنای بارها را به طرفین حمل می کند و به نیروی آب ورودی اجازه می دهد تا قوس را فشرده کند و از نظر تئوری ساختار را تقویت کند.

اندروز در نامه 1952 خود با اشاره به سد میل بنز در مورد استفاده خود از "ریل های آسیاب اره باریک برای میله های تقویت کننده" در سدی به دور از "ارتدوکس" صحبت می کند. یکپارچگی ساختاری مستمر سد موفقیت رویکرد اندروز را نشان می دهد.

در حالی که برخی از سدهای دوره خام در حال کار بودند - دیوارهایی که صرفاً جریان را متوقف یا کانالی می کردند - ابداعات اندروز سد میل بان را به ابزار دقیقی تبدیل کرد که برای بهینه ترین استفاده از یک جریان کاملاً کنترل شده طراحی و اندازه گیری شده بود. آب محصور شده دارای سه خروجی بود: رهاسازی از طریق دریچه های سیلابی در پایه سد، سرازیر شدن روی آن، و انحراف به آسیاب ها برای تامین برق آسیاب و کارخانه چوب بری. همه باید به دقت متعادل می شدند تا حداکثر کارایی داشته باشند.

شاید بهترین تصویر از ادغام فرم زیبا و عملکرد عملی اندروز، چهل "پله" بالای سد باشد که به عنوان سنگ پله ای برای کنترل سد و به عنوان یک سنج بصری برای اپراتورها عمل می کرد.

طراحی اندروز کارگران را قادر می سازد تا کنترل کافی بر جریان آب داشته باشند تا این مراحل خشک باقی بمانند. کارگران می توانستند با پای پیاده از سد عبور کنند تا سیل بند را در طول آن بدون خیس شدن پاهایشان راه اندازی کنند. در بین این پله‌ها، ارتفاع آب روکش اجازه داده شد تا بیش از دو اینچ بین سطح بالایی پله‌ها و بالای سد در نوسان نباشد.

سد میل بان در ملکی به مساحت 38 جریب است که به نام واترساید شناخته می شود و در ابتدا در حدود سال 1791 توسط بانز سکونت گزیده شده است. این ملک متعلق به کرید بن تیلور، VI، و همسرش جین ماری گارون تیلور است.

رانندگان در جاده Old Mill Dam، خارج از مسیر 42 در جنوب غربی Pearisburg، ویرجینیا، می‌توانند سد Bane's Mill را ببینند و آبشار آن را در فاصله تقریباً 75 فوتی جاده بشنوند.

همه عکسها