Barajın Tarihi

Baraj, Birleşmiş Milletler Kompleksi, Jones Beach Eyalet Parkı, Henry Hudson Parkway ve diğerleri gibi birçok önemli 20. yüzyıl mimari şaheserini tasarlamaya/inşa etmeye devam eden ünlü mimar/mühendis Earle Andrews tarafından tasarlandı.

Bane's Mill Barajı White Gate, Virginia'daki Big Walker Creek'te bulunan baraj, 1926'da tasarlandı ve inşa edildi. Tanınmış Amerikan simge yapılarının önde gelen Modernist tasarımcısı tarafından tasarlanan Modernist değirmen barajının, tek örneği olmasa da, ülkedeki en iyi örnekleri arasındadır. .

Bane's Mill Barajı'nın W. Earle Andrews'un eseri olarak belgelenmesi, Andrews'un bunu "ilk zaferlerimden biri" olarak adlandırdığı 1952 tarihli bir mektubu ve Andrews'un imzalı baraj mimari taslağını içerir; bunların her ikisi de videoda ve dosyada tasvir edilmiştir. Virginia Tarihi Kaynaklar Departmanı ile.

Baraj, suyun tutulması için özel olarak formüle edilmiş yüksek agregalı hidrolik betondan yapılmıştır. Küçük, kırsal bir değirmen barajından çok, ortama uyacak şekilde minyatürleştirilmiş büyük bir bayındırlık barajına benziyor; Robert Moses'ın yakında büyük ölçekli bayındırlık işleri inşa etmek üzere Andrews'a başvuracağı göz önüne alındığında ilginç.

Andrews'un çizimlerine göre baraj, tabanda dört fit ve üstte 20 inç kalınlığa sahip, 28 fit yüksekliğinde dikey bir yukarı akış yüzüne sahip. Birçok kırsal baraj tasarımcısı bu temel takozla yetinirdi, ancak Andrews'un tasarımı ekstra bir önlem gerektiriyordu: yüz sekiz payandayla destekleniyor. XNUMX feet aralıklarla yerleştirilmiş, her biri XNUMX ila XNUMX feet genişliğinde, yaklaşık XNUMX feet yüksekliğinde ve tabanda XNUMX feet kalınlığında olan bu barajlar, barajın tabanındaki suyun en büyük basıncına dayanmasına izin veriyor. Andrews ayrıca barajı yukarı doğru eğimli bir hizada inşa etti. Böyle bir eğriliğin yükleri yanlara taşıyarak, gelen suyun kuvvetinin kemeri sıkıştırmasına izin vererek teorik olarak yapıyı güçlendirdiği düşünülüyordu.

Andrews, 1952 tarihli mektubunda Bane's Mill Barajı'na atıfta bulunarak, "geleneksel" barajdan çok uzak olduğunu bildirdiği barajda "takviye çubukları için dar açıklıklı testereli değirmen rayları" kullanımını tartışıyor; barajın devam eden yapısal bütünlüğü Andrews'un yaklaşımının başarısını gösteriyor.

Bazı dönem barajlarının işleyişi kaba olsa da (sadece akışı durduran veya yönlendiren duvarlar) Andrews'un yenilikleri, Bane's Mill Barajını, sıkı bir şekilde kontrol edilen akışın en verimli şekilde kullanılması için tasarlanmış ve ayarlanmış hassas bir cihaz haline getirdi. Tutulan suyun üç çıkışı vardı: barajın tabanındaki bent kapaklarından serbest bırakılması, taşması ve değirmenlere ve kereste fabrikasına güç sağlamak için değirmenlere yönlendirilmesi. En yüksek verimlilik için hepsinin dikkatli bir şekilde dengelenmesi gerekiyordu.

Belki de Andrews'un zarif biçim ile pratik işlevi birleştirmesinin en iyi örneği, barajın tepesindeki kırk "basamak"tır; bu basamaklar, barajın kontrollerine basamak taşı ve operatörler için görsel bir ölçü görevi görmüştür.

Andrews'un tasarımı, işçilerin su akışı üzerinde bu basamakların kuru kalmasını sağlayacak kadar kontrol sahibi olmalarını sağladı; işçiler, ayaklarını ıslatmadan bent kapaklarını uzunluğu boyunca çalıştırmak için barajı yürüyerek geçebilirlerdi. Bu basamaklar arasında, tepedeki suyun yüksekliğinin, basamakların üst yüzeyi ile barajın tepesi arasında beş inçten fazla dalgalanmamasına izin verildi.

Bane's Mill Barajı, Waterside olarak bilinen 38 dönümlük arazi üzerinde yer almaktadır ve ilk olarak 1791 dolaylarında Banes tarafından yerleştirilmiştir. Mülkün sahibi Creed Bane Taylor, VI ve eşi Jeanne-Marie Garon Taylor'dır.

Pearisburg, Virginia'nın güneybatısındaki Route 42'nin dışındaki Old Mill Baraj Yolu üzerindeki sürücüler, Bane's Mill Barajı'nı görebilir ve yoldan yaklaşık 75 metre uzakta şelalesinin sesini duyabilir.

Tüm Resimler